|
بررسی روایی و پایایی آزمون تصویری نامیدن شفاهی در افراد بزرگسال زبانپریش
|
| بهنوش طحانزاده1، زهرا سلیمانی1، سیده مریم خدامی1، آذر مهری1، شهره جلایی2 |
1- گروه گفتاردرمانی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، ایران
2- گروه آمار زیستی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، ایران |
|
|
چکیده: (11105 مشاهده) |
زمینه و هدف: دشواری بازیابی و یا تولید واژگان از مشکلات متداول و مشترک در انواع سندرمهای زبانپریشی است. از این رو طراحی آزمونی معتبر که به بررسی این مشکل براساس فرآیندهای پردازشی مرتبط و عوامل مؤثر بر آن میپردازد، حائز اهمیت است. نامیدن در مواجهه تصویر، روشی شاخص برای ارزیابی و درمان نقایص بازیابی واژه است. هدف از این پژوهش تعیین روایی و پایایی آزمون تصویری نامیدن شفاهی برای ارزیابی توانمندی بازیابی واژه بیماران زبانپریش بود.
روش بررسی: روایی محتوایی و صوری آزمون که شامل تصویر خطی 115 اسم زبان فارسی بود با نظرسنجی از متخصصان گفتاردرمانگر، گرافیست و نقاش بررسی شد. سپس آزمون طی دو مرحله روی 10 بیمار زبانپریش و 30 فرد بهنجار معادل از نظر سن، جنس و تحصیلات اجرا شد. روایی سازه و ثبات درونی آزمون بررسی شد. ثبات بیرونی نیز به شیوه آزمونـبازآزمون سنجیده شد.
یافتهها: روایی تمامی آیتمها از نظر محتوایی و صوری بهترتیب بزرگتر ومساوی 90 و 85 بود. تفاوت بین میانگین امتیازهای بیماران و افراد بهنجار معنیدار بود(p=0/001). ثبات درونی 98/0 برای آزمون بهدست آمد. ضریب تکرارپذیری این آزمون نیز 98/0 بود.
نتیجهگیری: آزمون تصویری نامیدن شفاهی از نظر محتوایی، صوری و سازه روا بود. همچنین، ثبات درونی و بیرونی بالایی داشت. بنابراین این آزمون ابزاری معتبر جهت ارزیابی توانمندی نامیدن بیماران زبانپریش با استفاده از مجموعۀ وسیع و متنوعی ازتصاویر است. |
|
| واژه‌های کلیدی: آزمون تصویری نامیدن شفاهی، بازیابی واژه، زبانپریشی، اعتباریابی |
|
|
متن کامل [PDF 157 kb]
|
متن کامل (HTML)
(3789 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1390/9/4 | پذیرش: 1391/5/9 | انتشار: 1392/7/23
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
