|
ارزیابی شنوایی در بیماران مبتلا به دیابت شیرین نوع II
|
| روناک زینالعابدینی1، مهدی اکبری1، بیژن فروغ2، محمد کمالی3 |
1- گروه شنواییشناسی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران
2- بخش طب فیزیک، بیمارستان فیروزگر، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران
3- گروه مدیریت توانبخشی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران |
|
|
چکیده: (10392 مشاهده) |
زمینه و هدف: دیابت شیرین یک بیماری متابولیک پیشرونده است. وجود تناقض بین نتایج بررسی ارتباط بین آسیب شنوایی و بیماری دیابت حاکی از واکنش پیچیدۀ بیماری بر مسیر شنوایی است. در این مطالعه ویژگی شنوایی مبتلایان به دیابت شیرین نوع II با استفاده ازآزمونهای رفتاری و الکتروفیزیولوژیک مورد بررسی قرار گرفت. روش بررسی: در این مطالعۀ مقطعی ۳۰ فرد مبتلا به دیابت شیرین نوع II در محدودۀ سنی ۴۵-۴۰ سال با میانگین سنی ۷/۴۳ و انحراف معیار ۳/۱ و ۳۰ فرد سالم همتا با میانگین سنی ۵/۴۱ و انحراف معیار ۵/۱ سال با آزمونهای پاسخ شنوایی ساقۀ مغز و ادیومتری تن خالص ارزیابی و نتایج در دو گروه مقایسه شد. یافتهها: آستانۀ شنوایی افراد دیابتی در محدودۀ هنجار بهدستآمد. اما بین گروه دیابتی و هنجار، تفاوت آماری معنیداری در زمان نهفتگی مطلق امواج III، I و V و نیز زمان نهفتگی بین قلهای امواج III-V ،III-I و I-V مشاهده شد(p<۰/۰۵). نتیجهگیری: افزایش زمان نهفتگی امواج پاسخهای شنوایی ساقۀ مغز نشاندهندۀ کاهش سرعت انتقال عصب شنوایی در بیماران دیابتی است و از آنجا که این ناهنجاری میتواند قبل از بروز کمشنوایی رخ دهد، استفاده از پاسخهای شنوایی ساقۀ مغز میتواند به عنوان یکی از ابزارهای بررسی تأثیر دیابت بر سیستم عصبی شنوایی قبل از بروز کمشنوایی، سودمند باشد. |
|
| واژه‌های کلیدی: دیابت شیرین نوع II، پاسخهای شنوایی ساقۀ مغز، ادیومتری تن خالص |
|
|
متن کامل [PDF 139 kb]
|
متن کامل (HTML)
(3761 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1390/11/22 | پذیرش: 1391/6/25 | انتشار: 1392/7/17
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
