|
بررسی توانایی جهتیابی شنیداری و تکامل آن در کودکان هنجار 8 تا 11 سال
|
| یونس لطفی1، زهرا حسینی دستگردی1، عبدالله موسوی2، سعیده مهرکیان1، عنایتالله بخشی3 |
1- گروه شنواییشناسی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران، ایران
2- گروه گوش و حلق و بینی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران
3- گروه آمار زیستی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران، ایران |
|
|
چکیده: (10287 مشاهده) |
زمینه و هدف: جهتیابی براساس پردازش نشانههای زمانی و شدتی بین دو گوش حاصل میشود. مزایای این توانایی در انسان، درک گفتار در محیطهای شلوغ براساس تحلیل صحنۀ شنوایی و اثر کوکتل پارتی است. برای بررسی جهتیابی کودکان مبتلا به اختلال پردازش شنوایی و سایر اختلالات، ضروری است عملکرد کودکان هنجار بهطور کامل بررسی شود. مطالعۀ حاضر با هدف بررسی جهتیابی و تکامل آن در کودکان هنجار انجام شد. روش بررسی: این مطالعه روی ۸۰ کودک هنجار دختر شامل ۴۲ نفر و پسر ۳۸ نفر در محدودۀ سنی ۸ تا ۱۱ سال انجام شد. عملکرد جهتیابی پس از اعمال تفاوت شدت بین دو گوش از ۱۰- تا ۱۰+ دسیبل و ایجاد تفاوت زمان بین دو گوش از ۸۸۰- تا ۸۸۰+ میکروثانیه با دو نویز بالاگذر و پایین گذر بررسی شد. یافتهها: در آزمون تفاوت شدت بین دو گوش تابع جهتیابی تقریباً خطی بود، در حالیکه در آزمون تفاوت زمان بین دو گوش از تفاوت ۲۲۰- تا ۲۲۰+ میکروثانیه تابع خطی و از ۴۴۰- تا ۸۸۰- و ۴۴۰+ تا ۸۸۰+ میکروثانیه، بهطرف مجانب تمایل مییافت. خطای جهتیابی در آزمون اول در مقایسه با آزمون دوم کمتر بود(p<۰/۰۰۰۱) و اثر سن فقط در آزمون دوم مشاهده شد(p=۰/۰۰۱). نتیجهگیری: با توجه به نتایج، در آزمون تفاوت زمان بین دو گوش، جهتیابی کودکان ۱۱ سال بهتر از سایر کودکان بود و در آزمون تفاوت شدت بین دو گوش تأثیر سن وجود نداشت. |
|
| واژه‌های کلیدی: مکانیابی، جهتیابی، تکامل مکانیابی، تفاوت زمان بین دو گوش، تفاوت شدت بین دو گوش |
|
|
متن کامل [PDF 178 kb]
|
متن کامل (HTML)
(2056 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1392/9/6 | پذیرش: 1392/11/12 | انتشار: 1392/12/7
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
