|
تصریف افعال در دوزبانههای دچار آسیب ویژۀ زبانی
|
| حوریه احدی1، رضا نیلیپور2، بلقیس روشن1، حسن عشایری3، شهره جلایی4 |
1- گروه زبانشناسی و زبانهای خارجی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
2- گروه گفتاردرمانی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران، ایران
3- گروه تحصیلات تکمیلی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران
4- گروه آمار زیستی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، ایران |
|
|
چکیده: (10097 مشاهده) |
زمینه و هدف: با توجه به نتایج اکثر تحقیقات که نشاندهندۀ اختلالات صرفی در کودکان دچار آسیب ویژۀ زبانی هستند و توجه ویژهای در تحقیقات به رابطۀ میان دوزبانگی و آسیب ویژۀ زبانی شده است، از این رو پژوهش حاضر تکواژهای صرفی افعال زبان فارسی در افراد دوزبانۀ مبتلا به آسیب ویژۀ زبانی و مقایسۀ آنها با کودکان دوزبانۀ بهنجار را مورد بررسی قرار داد. روش بررسی: در این پژوهش شش کودک ۵ تا ۱۰ ساله، دوزبانۀ آذریـفارسی و شش کودک همتای سنی و شش کودک همتای زبانی از لحاظ صرف فعل مورد بررسی قرار گرفتند و داشتن تأخیر زبانی، نداشتن مشکلات شنوایی، بینایی و هوشی از معیارهای ورود به این پژوهش بود. ابزار سنجش، آزمون آسیب ویژۀ زبانی و نمونۀ گفتار پیوستۀ کودکان بود و برای مقایسۀ نتایج از آزمون غیرپارامتریک منویتنی استفاده شد. یافتهها: نتایج نشان داد که این کودکان در مهارتهای درک و بیان تطابق فعل و فاعل و بیان زمان افعال (گذشته، حال، آینده) نسبت به همتایان سنی خود تأخیر دارند و تفاوت موجود از لحاظ آماری معنیدار بود (p=۰/۰۲۰ ،p=۰/۰۱۹) و حتی در مورد توانایی بیان زمان افعال از همتایان زبانی خود نیز عقبتر هستند و بین آنها تفاوت معنیداری مشاهده شد(p=۰/۰۲۹). نتیجهگیری: نتایج نشان میدهد ضعف در توانمندیهای صرفی افعال میتواند نشانۀ بالینی ارزشمندی در تشخیص و درمان کودکان دوزبانۀ دچار آسیب ویژۀ زبانی باشد. |
|
| واژه‌های کلیدی: آسیب ویژۀ زبانی، دوزبانگی، صرف افعال |
|
|
متن کامل [PDF 139 kb]
|
متن کامل (HTML)
(2120 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
دریافت: 1391/7/25 | پذیرش: 1391/12/13 | انتشار: 1392/11/15
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
