زمینه و هدف: دیابت شیرین یک بیماری متابولیک پیش‏رونده است. وجود تناقض بین نتایج بررسی ارتباط بین آسیب‏ شنوایی و بیماری دیابت حاکی ‏از واکنش پیچیدۀ بیماری بر مسیر شنوایی است. در این مطالعه ویژگی شنوایی مبتلایان به دیابت شیرین نوع II با استفاده ازآزمون‏های رفتاری و الکتروفیزیولوژیک مورد بررسی قرار گرفت.

روش بررسی: در این مطالعۀ مقطعی ۳۰ فرد مبتلا ‏به دیابت شیرین نوع II در محدودۀ سنی ۴۵-۴۰ سال با میانگین سنی ۷/۴۳ و انحراف معیار ۳/۱ و ۳۰ فرد سالم همتا با میانگین سنی ۵/۴۱ و انحراف معیار ۵/۱ سال با آزمون‏های پاسخ شنوایی ساقۀ مغز و ادیومتری تن‏ خالص ارزیابی و نتایج در دو گروه مقایسه شد.

یافته‏ها: آستانۀ شنوایی افراد دیابتی در محدودۀ هنجار به‏دست‏آمد. اما بین گروه دیابتی و هنجار، تفاوت آماری معنی‏داری در زمان نهفتگی مطلق امواج III، I و V و نیز زمان نهفتگی بین قله‏ای امواج III-V ،III-I  و I-V مشاهده شد(p<۰/۰۵).

نتیجه‏گیری: افزایش زمان نهفتگی امواج پاسخ‏های شنوایی ساقۀ مغز نشان‏دهندۀ کاهش سرعت انتقال عصب شنوایی در بیماران دیابتی است و از ‏آنجا که این ناهنجاری می‏تواند قبل از بروز کم‏شنوایی رخ دهد، استفاده از پاسخ‏های شنوایی ساقۀ مغز می‏تواند به ‎ عنوان یکی از ابزارهای بررسی تأثیر دیابت بر سیستم عصبی شنوایی قبل از بروز کم‏شنوایی، سودمند باشد.